Η προσθετική χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες, την κινητή και την ακίνητη. Η κινητή προσθετική αποκαθιστά την έλλειψη δοντιών με τη βοήθεια κινητών αποκαταστάσεων που μπαινοβγαίνουν από τον ασθενή (ολικές/μερικές οδοντοστοιχίες, οι γνωστές ‘μασέλες’). Η ακίνητη προσθετική αποκαθιστά την έλλειψη δοντιών με τη βοήθεια ακίνητων αποκαταστάσεων, μόνιμα τοποθετημένων στο στόμα, που δεν μπορούν να αφαιρεθούν από τον ασθενή (‘θήκες’ ή ‘γέφυρες’).

Η ‘θήκη’ ή στεφάνη εφαρμόζεται σε ένα δόντι, συνήθως κατεστραμμένο, και το επαναφέρει στην αρχική του μορφολογία, η οποία έχει χαθεί λόγω καταστροφής του από τερηδόνα ή άλλη αιτία. Η γέφυρα εφαρμόζεται με την ίδια φιλοσοφία σε δόντια εκατέρωθεν ενός κενού στο στόμα (το οποίο συνήθως προκύπτει από εξαγωγή δοντιού) και καλύπτει (‘γεφυρώνει’) τον κενό χώρο με την προσθήκη ενός επιπλέον δοντιού. Πλέον, με την εφαρμογή της τεχνολογίας των εμφυτευμάτων, οι γέφυρες εφαρμόζονται κυρίως σε περιπτώσεις όπου τα δόντια δίπλα στο κενό έχουν και αυτά προβλήματα.

Τα εμφυτεύματα αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες καινοτομίες των τελευταίων δεκαετιών στην προσθετική. Τοποθετούνται σε περιοχές όπου έχουν χαθεί δόντια και ουσιαστικά παίζουν το ρόλο της ρίζας του χαμένου δοντιού, πάνω στα οποία κατασκευάζεται μία από τις εργασίες που προαναφέρθηκαν. Με τη μέθοδο αυτή αποφεύγεται, σε πολλές περιπτώσεις, η αναγκαστική παρέμβαση σε γειτονικά δόντια για την κατασκευή γέφυρας. Τέλος, τα εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται βοηθητικά και στην κινητή προσθετική, για την καλύτερη στήριξη και συγκράτηση των οδοντοστοιχιών και, κατά συνέπεια, την καλύτερη λειτουργία τους ενδοστοματικά.

Οι όψεις, κατασκευασμένες εξ ολοκλήρου από πορσελάνη ή ρητίνη, εφαρμόζονται για να διορθώσουν συνήθως αισθητικά προβλήματα, όπως δυσχρωμίες, διαστήματα, κατάγματα και μικρές στρεβλοδοντίες (στραβά δόντια). Αποτελούν αποκαταστάσεις ελάχιστης παρέμβασης, αφού αφαιρείται ελάχιστη οδοντική ουσία (με σκοπό τη δημιουργία χώρου) ή και καθόλου σε κάποιες περιπτώσεις.

Η προσθετική μπορεί να διορθώσει αισθητικά προβλήματα υπό προϋποθέσεις. Υπάρχουν περιπτώσεις εκτεταμένων προβλημάτων όπου μπορεί να χρειαστεί η παρέμβαση και άλλων ειδικεύσεων/ειδικοτήτων, συνηθέστερα ορθοδοντικού, για την αποκατάσταση του στόματος με ελάχιστη καταστροφή υγιών οδοντικών ιστών.

Σήμερα υπάρχουν υλικά ικανά να καλύψουν έντονες δυσχρωμίες δοντιών, δίνοντας ένα αισθητικά αποδεκτό αποτέλεσμα. Ωστόσο, κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια. Έτσι, σε αρκετές περιπτώσεις, το χρώμα μπορεί να διορθωθεί μόνο με λεύκανση, χωρίς περαιτέρω προσθετική παρέμβαση.

Οι προσθετικές αποκαταστάσεις χρειάζονται γενικά την ίδια καθημερινή φροντίδα και καθαρισμό, όπως και τα φυσικά δόντια. Ο τρόπος και η μεθοδολογία της στοματικής υγιεινής είναι εξατομικευμένα και διδάσκονται από το θεράποντα ιατρό. Η μακροπρόθεσμη επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται από το να διατηρούνται τα καινούρια δόντια καθαρά, χωρίς μικροβιακή πλάκα.

Οι προσθετικές αποκαταστάσεις μπορούν να κρατήσουν όσο και τα φυσικά μας δόντια: Για μια ζωή! Προϋπόθεση βέβαια είναι η ορθή εκτέλεση της θεραπείας, η συμμόρφωση του ασθενή με τις οδηγίες του ιατρού, η τακτική φροντίδα στοματικής υγιεινής από τον ασθενή και οι συχνές επισκέψεις στο θεράποντα οδοντίατρο. Σε τακτά διαστήματα, περίπου 2-3 φορές το χρόνο, θα σας καλούμε για να ελέγχουμε τις προσθετικές εργασίες και τα τυχόν υπάρχοντα εμφυτεύματα στο στόμα και να εφαρμόζουμε εξειδικευμένη φροντίδα, όπως χρειάζεται.